Het Utrechts Bijnamen Boek

In de Middeleeuwen hadden mensen doorgaans slechts doopnamen, alsmede een verwijzing naar een van beide ouders. Om toch herkenbaar te zijn werd vaak een bijnaam toegevoegd; die verwees naar een plaats, een gebrek, een anekdote of een andere bijzonderheid van de persoon. In de Franse tijd werd door Napoleon ook in Nederland het gebruik van een officiële achternaam verplicht gesteld. Daarmee raakte het gebruik van bijnamen in brede kringen in onbruik. In Utrecht echter werden, voornamelijk in de volksbuurten, nog lange tijd bijnamen bedacht en gebruikt.
In Wijk C, de Zeven Steegjes, Abstede en andere wijken komen ze nog steeds voor: Aal de Preu, Bram de Mop, Eb en Vloed, Flapoor, de Gaper, de Haaienfrik, de IJsconeus en Jaan de Piepert vormen een greep uit de vele bijnamen in dit boek. Samen met de toelichtingen op de namen geven deze bijnamen een kleurrijke kijk op de Utrechtse volkscultuur van de voorbije eeuwen.
De auteur verzamelde voor dit boek meer dan 500 bijnamen uit de hele stad, en legt daarmee de grondslag voor een steeds verder groeiende standaardverzameling van Utrechtse bijnamen.

« Vorige pagina